-
۲ آذر ۱۴۰۲
-
۵۵
ناکافی بودن دریافت سرمای سالانه در درختان میوه به ویژه پسته، مشکل جدی است که در بسیاری از نواحی دارای زمستان نسبتاً گرم از جمله کرمان و رفسنجان، مشاهده می شود. عدم تامین نیاز سرمایی درختان پسته، منجر به نابسامانی در ساختار رویشی و زایشی، کاهش تولید گرده، ریزش زیاد جوانه ها و در نهایت کاهش و یا عدم تولید محصول می گردد. نیاز سرمایی در ارقام مختلف پسته متفاوت و بین ٧٠٠ تا ١٠٠٠ ساعت دمای کمتر از ٧ درجه سانتیگراد می باشد و در ارقام ایرانی، ارقام با نیاز سرمایی بین ٦٠٠ تا ١٢٠٠ ساعت نیز وجود دارد.
برای برطرف شدن این میزان نیاز سرمایی، درخت پسته نیاز به زمستان های تقربیاً ملایم و طولانی دارد. راهکارهایی از جمله تنش آبی و عدم استفاده از کودهای نیتراته در آخر تابستان، برگ ریزی مصنوعی بعد از تشکیل جوانه های گل و قبل از انتقال آن ها به مرحله رکود حقیقی، آبیاری بارانی، هرس و سرزنی برای شکستن رکود درختان مناطق معتدله استفاده می شود. اگرچه تنظیم کننده های رشد گیاهی مانند سایتوکینین ها و جیبرلین ها نیز اثرات مثبتی بر شکستن رکود دارند، اما لازم به ذکر است که جیبرلین بسیار گران قیمت بوده و سایتوکینین نیز به سختی جذب جوانه ها می شود.