مرکز مهارت آموزی کشاورزی

در گذشته برای تأمین ازت مورد نیاز کشاورزی بیشتر از منابع آلی مانند کودهای حیوانی و کودهای مرغی و کود کمپوست ضایعات کشاورزی استفاده می کردند، تا اینکه اولین بار در سال 1828 توسط یک شیمی دان آلمانی، یک ماده معدنی بنام اوره ساخته شد که به عنوان اقتصادی ترین منبع نیتروژن یا به اصطلاح کود ازته برای گیاه شناخته می شود.

این کود 46% نیتروژن یعنی بالاترین میزان نیتروژن را دارا است. این کود به خصوص در هوای گرم و خاک قلیایی تلفات بالایی دارد. به دلیل دانه‌های سفید و مروارید شکلی به آن کود شکری هم می‌گویند. هدر رفت آن نسبت به نیترات آمونیوم بالاتر است، چون تلفات کودهای اوره و نیترات آمونیوم بالاست توصیه می‌شود به شکل چند بخشی استفاده شود.

کود اوره به طور کلی در دو شکل ریز و درشت یافت می شود. میزان آبشویی و متصاعد شدن نیتروژن هنگام استفاده از فرم های با ابعاد ریزتر بیشتر است؛ بنابراین، فرم های گرانوله با ابعاد بزرگتر بازدهی بیشتری نسبت به کودهای ریزتر دارند.

 ازت عنصری پویا است که بین هوای خاک و موجودات زنده در گردش است. ازت کم و بیش در هر خاکی وجود دارد؛ اما مقدار آن در خاکهایی که حاوی ماده آلی زیاد هستند بیشتر است. همچنین در مناطق مرطوب بیشتر از مناطق خشک است. ازت در خاکهای سنگین تر بیشتر از خاکهای سبکتر و شنی می‌باشد.

درختان میوه به طور متوسط 50 تا 400 کیلوگرم ازت در هکتار در سال برداشت می‌کنند و باید در هر سال این مقدار ازت در اختیار آنها قرار گیرد. ازت همچنین در اثر فعالیت باکتریهای ازت ساز در خاک تجمع می‌یابد، بنابراین اکیداً توصیه می‌شود که از آتش زدن علفهای هرز در مزارع و سطح باغها جداً خوداری شود، زیرا آتش باعث از بین رفتن این موجودات مفید خاک می‌شود و همچنین مواد آلی را که باعث بهبود وضعیت خاک می‌گردد نابود می‌سازد.

کودهای اوره هم چنین محلولیت خوبی در آب دارند. بنابراین می توانند به خوبی نیز از طریق شاخ و برگ جذب شوند. پس ازت از طریق مصرف خاکی و هم از طریق محلولپاشی می‌تواند در اختیار درختان میوه قرار گیرد.این کود میتواند در دو یا سه قسط به صورت مصرف خاکی(پخش سطحی) در اختیار درختان میوه قرار گیرد و بهترین  pH برای جذب ازت بوسیله درختان میوه 6 تا 8 می‌باشد.