مرکز مهارت آموزی کشاورزی

✔️ایجاد بستر در مقایسه با کشت خاکی پرهزینه و زمانبر می باشد.

✔️میزان مصرف آب و مواد غذایی بایستی با تواتر زیاد نسبت به کشت خاکی صورت گیرد که از این نظر نیاز به استفاده از دستگاه های هوشمند کنترلگر می باشد. در غیر این صورت وقتگیر و بسیار مشکل است. 
✔️کنترل شوری و PH بایستی به صورت دقیق و ابزار لازم صورت گیرد.
✔️میزان هدر رفت مواد غذایی در کشت های هیدروپونیک باز بسیار زیاد بوده و در صورت عدم جمع آوری میتواند باعث بروز خطرات زیست محیطی شود. 
✔️توسعه آلودگی و بروز بیماری های خسارتزا در این کشت بسیار سریع بوده اما کنترل آن آسان تر می باشد. 
✔️تعویض بستر پس از کشت هزینه بر بوده و معمولا باعث افزایش قیمت تمام شده محصول می شود. 
✔️استفاده از منابع آب با کیفیت نامتعارف مثل آب های با شوری بالاتر از 2 دسیزیمنس برمتر در این نوع کشت معمولا محدودیت ایجاد می کند. 
✔️در صورت وجود آنیون ها و کاتیون های مضر مثل بور، سدیم و یا کلر بیش از حد متعارف در آب آبیاری، استفاده از این روش کشت ناممکن می شود. 
✔️نیاز به دانش فنی، تجربه و آشنایی کافی دارد.
✔️کنترل هر یک از عوامل محیطی و پارامترهایی مثل تهویه، میزان رطوبت بستر، میزان عناصر غذایی، دمای بستر، حجم ریشه و اندام هوایی و باردهی در این روش امکان پذیر بوده اما نیاز به دقت و داشتن تجربه کافی دارد چرا که عدم توجه به این فاکتورها منجر به عدم رسیدن به نتیجه دلخواه می شود.