مرکز مهارت آموزی کشاورزی

نام علمی سرخس Nephrolepsis است، بومی استرالیا و از خانواده ی polypodiaceae می باشد. برگها مستقیما از ساقه ی زیرزمینی رشد می کنند و طول هر یک از آنها به 20 تا 70 سانتی متر می رسد. نام های دیگر آن سرخس بستون و فوژه است و یکی از بهترین گیاهان برای محیط های بسته و از بین بردن آلاینده هاست.

برای مراقبت از سرخس در خانه باید دقت کرد خاک آن هرگز خشک نشود و هوای اطراف برگها نیز مرطوب باشد. سرخس هوای گرم و مرطوب را می پسندد و نگهداری آن در هوای گرم و خشک مشکل می باشد. گیاه سرخس در ایران انواع مختلفی دارد مانند: سرخس مارزبان، پاسیاه، بسپایک، معمولی، بلوطی و زنگی دارو.

سرخس به آبیاری زیاد، دمای بین 17 تا 22 درجه، خاک سبک با زهکشی مناسب، کوددهی مناسب در ماه های سرد سال و نور متوسط احتیاج دارد. تکثیر آن از طریق قلمه زنی ساقه و کاشت بذر امکان پذیر است. هم چنین از طریق هاگ های تشکیل شده در زیر سطح برگها می توان به تکثیر سرخس پرداخت.