مرکز مهارت آموزی کشاورزی

ریحان نام گیاهی یک‌ساله از تیرهٔ نعناعیان است که آن را در فارسی شاهِسپَرَم و نازبو نیز گفته‌اند. برگ‌های معطرش را خام می‌خورند و لعاب (موسیلاژ) دانه‌های سیاهش برای نرم کردن دست به کار می‌رود. در دو نوع سبز و بنفش وجود دارد. ریحان گیاهی معطر و بادشکن است. اگر چه بیشتر به عنوان سبزی خوردن یا طعم دهنده به غذا، مورد استفاده قرار می گیرد ولی خواص درمانی خاصی هم دارد که از آن جمله :

یک) ریحان آرامش دهنده اعصاب است و برای درمان سردردهای عصبی بسیار مؤثر است.

دو) ریحان گیاهی نشاط آور است.

سه) دانه ریحان نیز به علت داشتن لعاب فراوان نرم کننده است و در رفع ورم کلیه مفید است.

چهار) ریحان ضد دل پیچه است، پس چه خوب است افرادی که دستگاه گوارش حساس دارند و سریع نفخ می کنند با غذا ریحان مصرف کنند.

پنج) به نظر می رسد که دانه ی ریحان برای رفع اثر زهر مارگزیدگی، هم به صورت خوراکی و هم اگر به روی محل زخم گذاشته شود، مؤثر است.

شش) کمک به هضم غذا و شیر افزا بودن از دیگر خواص ریحان است.

هفت) ریحان مدر است.

هشت) آب تازه ی ریحان را می توان به صورت قطره برای بیماری های التهابی گوش یا به صورت دهان شویه برای درمان برفک یا خوشبو کننده ی دهان استفاده کرد.