مرکز مهارت آموزی کشاورزی

بلا چاو را کارگران فصلی مزارع گندم و زنان دهقان شالیزارهای ایتالیا از اواخر قرن نوزدهم تا اوایل قرن بیستم با متن‌های مختلفی زمزمه می‌کردند. مضمون این ترانه، جوانی زودگذر و سختی کار در مزارع بود. بلا چاو بار دیگر توسط پارتیزان‌ها و جنبش ضدفاشیسم ایتالیا در دهه ۱۹۴۰ احیا شد؛ این بار با مضمون مقاومت و ترانه‌ای درباره‌ٔ شورش، خشونت و مرگ.

"ترجمهٔ فارسی"

یک روز از خواب برخاستم

آه خداحافظ ای زیبا، خداحافظ ای زیبا، خداحافظ ای زیبا! خداحافظ! خداحافظ!

یک روز از خواب برخاستم

دشمن همه جا را گرفته بود

ای مبارز مرا با خود ببر

آه خداحافظ ای زیبا، خداحافظ ای زیبا، خداحافظ ای زیبا! خداحافظ! خداحافظ!

ای مبارز مرا با خود ببر

زیرا شهادت را نزدیک می‌بینم

اگر به عنوان یک مبارز کشته شدم

(وگر بر فراز کوهی کشته شدم)

آه خداحافظ ای زیبا، خداحافظ ای زیبا، خداحافظ ای زیبا! خداحافظ! خداحافظ!

اگر به عنوان یک مبارز کشته شدم

(وگر بر فراز کوهی کشته شدم)

تو باید مرا به خاک بسپاری

مرا در کوهستان به خاک بسپار

(تو باید مرا به خاک بسپاری)

آه خداحافظ ای زیبا، خداحافظ ای زیبا، خداحافظ ای زیبا! خداحافظ! خداحافظ!

مرا در کوهستان به خاک بسپار

(تو باید مرا به خاک بسپاری)

زیر سایه گلی زیبا

و آنان که از کنار قبر من گذر می‌کنند

(و آنان که از کنار قبر من گذر می‌کنند)

آه خداحافظ ای زیبا، خداحافظ ای زیبا، خداحافظ ای زیبا! خداحافظ! خداحافظ!

و آنان که از کنار قبر من گذر می‌کنند

(و آنان که از کنار قبر من گذر می‌کنند)

به من خواهند گفت: «چه گل زیبایی»

(و آنان خواهند گفت: «چه گل زیبایی»)

این گل از مبارزی روییده‌است

(این گل از مبارزی روییده‌است)

آه خداحافظ ای زیبا، خداحافظ ای زیبا، خداحافظ ای زیبا! خداحافظ! خداحافظ!

این گل از مبارزی روییده‌است

(این گل از مبارزی روییده‌است)

که برای آزادی جان باخت

(که برای آزادی جان باخت)