مرکز مهارت آموزی کشاورزی

خاک های عمیق با بافت متوسط (لوم شنی) و زهکشی خوب برای کشت مرکبات بسیار مناسب هستند، اما معمولا این خاک ها به علت رقابت برای کشت دیگر محصولات، کمتر به مرکبات اختصاص داده می شوند و همچنین کمتر قابل دسترس می باشند. بنابراین برای افزایش سطح زیر کشت مرکبات، می توان از زمین های با قابلیت پایین تر نیز استفاده کرد.

معمولا مرکبات در اراضی مختلف با دامنه گسترده ای از محدودیت های فیزیکی و شیمیایی (مانند اراضی با سطح آب زیر زمینی بالا، زهکشی ضعیف، همچنین خاک های با آهک، شوری، قلیاییت یا اسیدیته متوسط) نیز کشت می شوند. اما این محدودیت ها باید آگاهانه و علمی برای رسیدن به یک تولید مناسب مدیریت شوند. بنابراین قبل از کشت مرکبات در یک منطقه، انجام آزمون خاک، شناخت محدودیت ها و مدیریت آن ها در کشت مرکبات از اهمیت بسیاری برخوردار است و برای موفقیت در کشت مرکبات و رسیدن به عملکرد مناسب، تناسب اراضی خاک ضرورت دارد. لذا پیشنهاد می شود که احداث باغ های جدید مرکبات با بررسی ویژگی های فیزیکی و شیمیایی خاک و همچنین وضعیت اقلیمی منطقه انجام شود. معمولا هر زمینی دو نوع محدودیت دارد: 1- محدودیت های موقتی و 2- محدودیت های دائمی

محدودیت های موقتی، ویژگی هایی هستند که اثر بیشتری روی قابلیت زمین (مانند پایین بودن قابلیت استفاده عناصر غذایی و مشکلات خفیف زهکشی) دارند و با مدیریت مناسب می توانند رفع شده یا بهبود یابند. اما محدودیت های دائمی آنهایی هستند که به آسانی قابل تغییر نیستند (مانند شیب زمین، عمق خاک، خاک های در معرض تنش مانداب و برخی سازگاری های اقلیمی). معمولا اراضی با استفاده از محدودیت های دائمی کلاس بندی می شوند.