مرکز مهارت آموزی کشاورزی

بالاترین میزان تولید انجیر در ایران و استان فارس، مربوط به شهرستان استهبان می باشد. کنه تارتن انجیر، یکی از آفات مهم در مناطق انجیرکاری ایران و جهان است. از واضح ترین علائم خسارت آن، خاک آلود شدن درختان آلوده است که باعث می شود کلیه برگ های درختان در اثر آلودگی شدید ریخته و بنابراین مقدار محصول ناچیز و گاهی به صفر برسد.

علاوه بر این چون درختان انجیر باید یک دوره طولانی، گرمای زیادی را تحمل نمایند؛ به دلیل عدم وجود برگ، این گرمای شدید علاوه بر صدمه به سرشاخه ها، سبب سوختگی ساقه ها نیز می شود.

با توجه به اهمیت کنه انجیر در شهرستان استهبان، در برخی باغ ها که تراکم کنه بالا می باشد، باغداران پس از اتمام مرحله گرده افشانی و با توجه به زمان آلودگی در تیر یا مردادماه، اقدام به سمپاشی علیه کنه مذکور می کنند.

میزبان وحشی این حشره هندوانه ابوجهل، می باشد. این حشره منحصرا از گیاهان خانواده کوکوربیتاسه از قبیل خربزه، هندوانه، طالبی، خیار، کدو تغذیه کرده و از بین آنها هر یک را که شادابتر باشد، مورد حمله قرار می دهد.

در زیر تصویر یک اطلاعیه ترویجی را در مورد آفت پسیل آسیایی مرکبات مشاهده می کنید:

آش کاردین، آش کارده یا آش حُره نوعی از انواع آش‌های ایرانی است که در محدودهٔ جنوب غربی زاگرس پخته می‌شود. در طبخ این آش از گیاهی مخصوص بنام کاردین استفاده می‌شود. این آش مانند نامش در مناطق مختلف روش‌های پخت متفاوتی دارد؛ از روش‌های تخمیری در مناطق بختیاری تا پخت همراه گوشت در اقلید. این آش در مناطق چهارمحال و بختیاری، اصفهان و خوزستان به نام کاردین(یا کاردیم) شناخته می‌شود و در اقلید و استان فارس شهرستان کازرون به نام کارده و در منطقهٔ بهبهان و هندیجان به نام حُره مشهور است.

گیاه کاردین یکی از گیاهان بومی منطقهٔ جنوب غرب زاگرس تا فلات فلسطین و از خادهٔ گل شیپوریان است. در منطقهٔ بختیاری، دو نوع از این گیاه می‌روید، که به نام‌های کاردین و کُهلیٍر (KOHLIYER)شناخته می‌شوند و به هردو علف خرس نیز گفته می‌شود. در استان فارس به آن کارده، در جنوب خوزستان به آن حُره و در زبان عبری به آن اُخیلوف کتن(به عبری אחילוף קטן) گفته می‌شود. این گیاه به صورت خام برای انسان قابل مصرف نمی‌باشد.

طرز تهیهٔ این آش در خوزستان و سرزمین‌های بختیاری بسیار شبیه به هم است. بدین صورت که سبزی کاردین، برنج گرده(برنج آش) و جوی نیم کوب(یا گندم) همراه با مقداری آب که مواد را کامل بپوشاند، حرارت داده می‌شوند. سنجش حرارت کافی با فروکردن انگشت در مواد انجام می‌گیرد و زمانی که دیگر نتوان انگشت را درون مواد نگه داشت حرارت دهی متوقف می‌شود. پس از اینکه ولرم شد(مانند ماست زنی) به آن مخمر ویژهٔ آش(مخمر آبجو) یا مایه خمیر اضافه می‌کنند و در ظرف را بسته در پارچه می‌پیچند تا گرمای آن حفظ شود و یک روز در این حالت باقی بماند. روز بعد مقداری از مایه را به عنوان مخمر برای دفعات بعد برداشته، به بقیه مقداری سیر و نمک و آب اضافه می‌کنند و می‌جوشانند، پس از حدود یک ساعت، آش حاضر است.

طرز تهیه این آش در شهرستان اقلید به این صورت است که نخست کاردین را همراه با آرد گندم می‌کوبند، سپس با اضافه کردن آبغوره یا دوغ به مدت یک روز در محیطی گرم نگه داری می‌کنند؛ سپس مواد را روی حرارت گذاشته می‌پزند. در این مرحله می‌توان گوشت نیز اضافه کرد، که پس از پخت باید به صورت رشته رشته به مخلوط غذا اضافه شود. پس از پخته شدن سبزی‌ها به آن برنج اضافه می‌کنند و به مدت یک ساعت می‌پزند و در انتها پیاز سرخ شده را به آن اضافه می‌کنند.

مطابق گزارش وزارت جهاد کشاورزی در سال 1390، مهمترین استان های تولید کننده خرما در ایران به ترتیب کرمان، بوشهر، خوزستان، سیستان و بلوچستان، فارس و هرمزگان می باشند.