مرکز مهارت آموزی کشاورزی

تراش دادن (کف برکردن) علف های هرز روشی اسـت کـه کـم و بـیش در باغات متداول می باشد. برای این کار از انواع مختلف داس تا ماشین آلات دستی و زمینی استفاده مـی شـود. اگـر چـه سـرعت عمل تراش دادن نسبتاً زیـاد و ترغیـب کننـده اسـت، ولـی در بـین دیگر روش ها کمترین تاثیر را روی علف های هرز در دراز مـدت دارد؛ زیرا این عمل معمولاً باعث مرگ علف های هرز بریده شده نگردیده و آن ها مجدداً به رشد خود ادامـه خواهنـد داد. ضـمناً در حین تراش دادن به دلیل پنهان بودن موانع مختلف در روی زمین، ممکن است صدماتی به ابزار و وسائل نیز وارد شود. 

بسیاری از علف های هرز خزنده یا کوتاه یا آن هـا کـه بـه صورت رزت هستند، در اثر تراش دادن، کمتر آسیب می بینند و بعداً امکان رشد و توسعه بیشتری پیدا می کنند. برش دادن در مورد علف های هرز یکساله و دائمی بلند نظیر سـلمه تـره، تـاج خـروس وحـشی، کنگر وحشی، شیرین بیان و غیره نیز چیزی بـیش از یـک نظافـت موقت نیست. با این حال، در بعضی موارد کـه رویـش علـف هـای هرز به حدی زیـاد اسـت کـه انبـوهی آن اجـازه اسـتفاده از سـایر روش ها را نمی دهد، تراش دادن به عنوان یک راه حل سریع و در این حال کوتاه مدت اجتناب ناپذیر می باشد. 

علف های هرز تراش داده شده را پس از جمـع آوری بـه همـان صـورت در سـایه انـداز درختان، پخش نموده یـا ترجیحـاً پـس از پوسـیده شـدن در محـل مناسبی، می توان به عنوان مالچ یا خاک برگ مورد اسـتفاده قـرار داد. 

بعـضی باغـداران تـرجیح مـی دهنـد علـف هـای هـرز را در فضاهای خالی بین ردیف ها نگه داشته یـا گیاهـان علفـی دیگـری بکارند و سپس بـا تـراش دادن و کوتـاه نگـه داشـتن آنهـا ضـمن کمک به زیبایی باغ موجبات تسهیل در رفت و آمد و جمع آوری محصول را فراهم نمایند. 

از نقاط ضـعف ایـن روش مـی تـوان بـه خطر سرایت آلودگی به سایر قسمت های عـاری از علـف هـرز و همچنــین امکــان رقابــت در جــذب آب، بــه خــصوص در مــورد درختان مسن تر در مناطق خشک، اشاره نمود. 

بـه طـور کلـی، در مورد نباتات زیـر کاشـت، حتـی از خـانواده بقـولات، ضـمن فوائدی که دارند، جنبه های رقـابتی آن هـا همچنـان مـورد بحـث و بررسی است.